Foto: pixabay.com

Zgodnie z art. 172 § 1 kodeksu cywilnego posiadacz nieruchomości, który nie jest jej właścicielem, nabywa jej własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od 20 lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Wówczas okres samoistnego posiadania konieczny dla nabycia własności nieruchomości wynosi 30 lat.  Posiadaczem w dobrej wierze jest osoba, która – nie wiedząc o tym – nabyła nieruchomość od osoby niebędącej jej właścicielem lub od osoby niemającej zdolności albo czynności prawnych, albo gdy akt notarialny przenoszący własność nieruchomości okazał się nieważny. Nie jest natomiast w dobrej wierze ten, kto nabywa własność nieruchomości bez zachowania formy aktu notarialnego, ponieważ zdaje sobie sprawę albo powinien sobie zdawać sprawę z tego, że nie nabył prawa własności (zob. J. Naczyńska [w:] Fras Mariusz (red.), Habdas Magdalena (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom II. Własność i inne prawa rzeczowe, art. 126-352, komentarz do art. 172 k.c., teza nr 39, uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego – zasada prawna z dnia 6 grudnia 1991 roku, sygn. III CZP 108/91, OSNC 1992, nr 4, poz. 48).  

Sprawy o zasiedzenie prowadzone są w postępowaniu nieprocesowym na podstawie wniosku przez sąd rejonowy właściwy dla miejsca położenia nieruchomości.

Celem ustalenia bliższych szczegółów zapraszam do kontaktu.